پروانه اعتمادی

پروانه اعتمادي از جمله نقاشان زن ايراني است كه تنوع نمايشگاه ها و دوره هاي كاريش، حكايت از زندگي پرشور هنرمندي دارد كه مدام در پي كشف راه هاي تازه است. اعتمادي صراحت خاص خود را هم دارد. او اصولا نقاش صريحي است. از فعاليت هاي اخيرش در حوزه نقاشي مي گويد: "هفت سال است كه مشغول كار روي مجموعه اي از نقاشي هاي ديجيتال هستم، مجموعه اي كه <يكي بود، يكي نبود> نام دارد و در حقيقت هم انيميشن است هم موسيقي و هم نقاشي. فضايي تاريك و شوم بر آنها حاكم است. من اين آثار را از روزي شروع كردم كه عراق توسط آمريكايي ها اشغال شد." اعتمادي در ادامه به اين مساله اشاره مي كند كه قرار بوده اين نقاشي ها را به دهلي نو ببرد و در يكي از گالري هاي معتبر اين شهر به نمايش بگذارد اما به دلايلي اين كار صورت نگرفته است. او معتقد است فضاي ارائه اين نقاشي ها بايد به گونه اي باشد كه لااقل بتوان نيمي از آنها را روي پرده سينما نمايش داد. اعتمادي كه كار خود را با نقاشي آبستره شروع كرد، در ادامه به نقاشي رنگ روغن و سپس مداد رنگي و كلاژ كشيده شد. آثار او اول بار در سال 1347 در تالار قندريز تهران روي ديوار رفت. از نمايشگاه هاي سال هاي اخيرش مي توان به نمايشگاهي انفرادي در گالري گلستان در سال 1382 اشاره كرد. او نمايشگاه هاي انفرادي و گروهي زيادي هم در بال (سوئيس)، پكن، پاريس، لس آنجلس، ونكوور و دهلي نو برپا كرده است. اعتمادي طي اين احوالپرسي با افتخار به اين نكته اشاره مي كند كه شاگرد جلال آل احمد بوده است: "افتخار مي كنم كه شاگرد آل احمد هستم." از قرار معلوم آل احمد، معلم ادبيات او در دبيرستان شاهدخت بوده است. همو بوده كه مشوق اعتمادي در كار نقاشي مي شود. جلال آل احمد وقتي استعداد نقاشي را در وجود پروانه اعتمادي پيدا مي كند، بهمن محصص را به عنوان معلم خصوصي نزد وي مي فرستد تا به او نقاشي ياد دهد. اين نقاش زن ايراني، شاگردان زيادي هم تربيت كرده است، نقاشاني همچون آويش خبره زاده (برنده بي ينال ونيز)، صادق تيرافكن و خيلي هاي ديگر.

مصاحبه با روزنامه اعتماد ملی در تاریخ 11 بهمن 1387

1348 تالار ايران (قندريز)
1353-1356 گالري سيحون (چهار نمايشگاه)
1365 ويد گالري - لوس آنجلس
1366 ويد گالري - ونكوور (كانادا)
1373 گالري مجلس - دوبي
1388 گالري ماه - تهران

1347-1356 تالار ايران (قندريز)، (بيش از ده نمايشگاه)
1353 نخستين نمايشگاه هنري بين المللي تهران
1353 صدمين نمايشگاه تالار ايران (قندريز)
1354 سيمايي از هنر معاصر
1355 نمايشگاه پنجاه سال هنر ايران، انجمن ايران و آمريكا
1355 گالري لوترك - تهران
1355 نمايشگاه در سالن بين المللي هنرها - بال (سوييس)
1356 نمايشگاه نمونه هايي از هنر ايران - پكن (جمهوري خلق چين)
1356 نمايشگاه "سيته دزآر" - پاريس
1366 هنر معاصر ايران (نمايشگاهي از چهار هنرمند زن)، گالري فاكس لي/ليچ - واشنگتن
1367 گالري سيحون
1374 گالري اسپاس (نقاشي مشترك با منجيت باوا) - دهلي نو